Adam yine de dayanamayıp ziyaretimin sebebini ve neden özellikle o evi kiralamak istediğimi sordu. Tabi ki hazır bir öyküm vardı. Bu meslekle, başka bir şey olmasa bile, kulağa inandırıcı gelen bir öykü her zaman uydurabilirim. Önemli bir çalışmayı bitirmek için sakin bir yeri seçen araştırmacı hakkındaki denenmiş hikâyeye bel bağladım.
Özellikle bizim burasını da nasıl seçtiniz yahu... Herkes buradan kaçıyor.
Tam da bu yüzden, huzur istiyorum. Yıllar önce buradan geçmiştim, kırılan bacağımın tedavisi için kaplıcalardaydım. Burası muhteşem bir yer, muhteşem, diye tekrarladım. Şüpheleri mum gibi eriyip gitti. Bir insana yaşadığı yeri övdüğünde, bu sanki onun bireysel katkısıymış gibi oluyor ve hop, artık oralısın, kabul edildin bile. Yine de çok yoğun olacağımı, rahatsız edilmek istemediğimi belirttim. Adam tam yerine düştüğümü söyleyerek beni rahatlattı. Sol tarafta sağır bir nine yaşıyormuş, sağ taraftaki ev yıllardır boşmuş, içinde fareler ve karakoncoloslar cirit atıyormuş. Ara sıra odalarda hafif bir ışığın belirdiğini söylüyorlar, diye devam etti adam. Bu, orada son yaşayan kör Mariyka’nın ruhuymuş. Adam sustu, vazgeçmemden korktu herhalde, ve kendisinin tabii ki bu tür saçmalıklara inanmadığını ilave etti. Bu komşu evi iyi hatırlıyordum. O zamanlar kör Mariyka hayattaydı ve biz de nedense ondan çok korkardık. Gündüzleri odasında kapalı kalırdı, sadece akşamları bahçeye çıkardı ve kollarını iki yana açarak ağaçların arasında yürürdü. Bazı insanlar onun geceleri gündüze göre daha iyi gördüğünü söylerdi, onun içindeki karanlıkla dışarıdaki karanlık iyi geçinirmiş çünkü. Köstebeklerde olduğu gibi. Bizim insanımız söylediği sözün ağırlığını bilmez.
Sayfa 93 - III. Sarı Ev, T. Kasabasına Dönüş, EvKitabı okudu
·
59 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.