''Şövalye: ... Kız kardeşim, ben gencim, hovardayım, dinsizim, ruhum tüm sefih yaşantılara muktedir, ama yüreğim bana ait, o saf ve onunla, dostlarım, yaşamın tüm kusurlarından teselli buluyorum.
Dolmancé: Evet, Şövalye, siz gençsiniz, ... deneyiminiz eksik; bu deneyim sizi olgunlaştırdığında tekrar görmek isterim sizi; o zaman, dostum, insanlardan bu kadar iyi söz etmezsiniz, çünkü onları tanımış olursunuz. Benim yüreğimi kurutan şey onların nankörlüğü oldu...
Ama yürek yanılır, çünkü yürek yanlış hesaplarının ifadesinden başka bir şey asla olmadı; aklı olgunlaştırın, bir süre sonra yürek teslim olacaktır; akıl yürütmek istediğimizde bizi yolumuzdan saptıran, her zaman için yanlış tanımlardır; ben, yürek nedir bilmiyorum; yalnızca aklın zayıflıkları diyorum buna...''
Sayfa 181 - Ayrıntı Yayınları
·
174 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.