İnfak dediğimiz şey gönül rızasına bağlıdır.
Verdiği malda gözü kalan vermesin daha iyi. Cömertliğe karşılık bir hizmet, bir mükâfat, övgü hatta teşekkür bile beklenmemelidir. Öyle ki cömertlik bizde bir huy, bir meleke haline gelsin; ruhumuzun asaletini beslesin. Dünya bir misafirhanedir; bir gölgelik.
İnsanoğlu göz açıp kapayıncaya kadar geçen bir ömrü yaşıyor.
Cenab-ı Hak "Sen infak et ki, ben de sana infak edeyim" buyuruyor. Seni dünyaya zincirleyen bağlardan, ağırlıklardan kurtul, verdikçe ferahlayacak, hafifleyeceksin. "Veren el alan elden üstündür" denilmiş.
Burada cömert zenginler için bir müjde var.
Hz. Peygamber "Her ümmetin bir fitnesi vardır, benim ümmetimin fitnesi de maldır" buyuruyor. Bunu bir köşeye yaz. Unutma.
Vay ki mal hırsı ile yanıp-tutuşana.
Kul "malım , malım " der durur. Halbuki onun malından kendisine düşen sadece şudur:
Yiyip tükettiği, giyip eskittiği, verip kurtulduğu.
Hadi be birader:
Ver kurtul.
Sayfa 125 - dergah yayıneviKitabı okudu
·
58 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.