Bakınız! Fitilin başından duman çıktığında o tutuşmuş değildir.
Duman ile kandil birbirine değdiğinde, duman yaşlığı nedeniyle tutuşur
ve kandilin ışığı kendisine ilişir ve yolu üzere düşer. En sonunda
dumanın kendisinden çıktığı fitilin başına yerleşerek, fitil tutuşur ve
kandilin ışık vermedeki derecesini kazanır. Yağ kendisine yardım ederse
-ki bu ilahi inayet demektir-, yardım süresinde aydınlatır. Bu ışık, bekasının
bağlı olduğu yağm yaşlığıyla varlığını sürdürür ve artık o varken
kandilin adı söylenmez. Yardım Haktan ulaşır ve kimse kendisine neyin
ulaştığım bilemez. Çünkü nebiler insanları kendilerine davet etmezler,
onları Rablerine davet ederler. Allah bir kalbe inayet eder ve onda bu
dâvete karşı özlem ateşi -tıpkı fitilin başının tutuşması gibi- yanarsa, bu
özlemden peygamberin sözüyle davet ettiği şeye karşı bir himmet ortaya
çıkar. Bu himmet ise, fitilin başındaki ateşten dumanın çıkmasına
benzer ve cezp etme gücüdür. Söz konusu güç, dumandaki tutuşma ve
alevi nebilikten, vahiyden ve hidayetten çeker alır ve sahibinin kalbine
döner. Bu durumda kalp, o fitilin tutuşması örneğindeki gibi, hidayete
erer ve aydınlanır. Sonra peygamberden ayrılır ve ailesinin yanma bir
nur olarak döner. Allah kendisine inayet eder ve tevfikiyle ona yardım
ederse, bu yardım sayesinde kalbinde hidayet nuru sabideşir ve artık,
hükümleri belirlemenin dışında, peygamberin onunla bir işi kalmaz.
Fakat bu nur, iman nurudur.
·
50 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.