Don Juan’ın eylem alanına soktuğu şey, niteliğe değer veren ermişin ahlakına karşıt bir ahlaktır, bir nicelik ahlakıdır. Nesnelerin derin anlamına inanmamak, uyumsuz insanın özelliğidir. Bu ateşli ya da hayran yüzleri bir baştan bir başa dolaşır, bir yere toplar ve yakar. Zaman kendisiyle birlikte yürür. Uyumsuz insan zamandan ayrılmayan insandır. Don Juan kadınların “koleksiyonunu” yapmaz. Niceliklerini tüketir, onlarla birlikte de yaşam şanslarını. Koleksiyon yapmak, geçmişiyle yaşayabilecek durumda olmaktır. Ama o özlemi, umudun bu biçimini yadsır. Resimlere bakmayı bilmez.