Bizim oraya oynatmaya ayı getirirlermiş eskiden. Bir keresinde tam mutfak penceresine önündeyim, izliyorum. Başında çocuklar toplanmıştı. Çığlık çığlığa. Ayının burnunda halka, ucunda da ip vardı. Acımıştım hayvana. Ağlamıştım. Yıllar sonra anneme anlattım. Olamaz, dedi. Bebektin iki yaşında bile değildin. Demek ki anlatmışlar bana. Bugün kendimde vicdan diye bildiğim ilk anı, kurguymuş.
Sayfa 32
·
91 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.