Görülen ile söylenebilen arasındaki bu dikotomi genişledi, çünkü Roma'da müstehcenliğin dini tezahürleri vardı. Freud'a göre, en azından yirminci yüzyılın başlarında antropologlar vasıtasıyla tanınan ''geleneksel'' topluluklarda, tabuların birbiri ile zıt iki yönü vardı. Tabular temiz olmayan ve yasaklanmış şeylerdi, fakat aynı zamanda da mukaddes ve kutsaldılar. Antik Roma'da, cinsel organlar verecunda (iffet uzuvları) ve pudenda'ydı (ayıp uzuvlar), fakat onlar aynı zamanda verenda (hürmet gösterilen) ve veretrum'du (sağlığa faydalı miktarda korku ile ilgiliydi). İngilizce konuşan modern toplumlar bu ikiliğin sonuncu yönünü kaybettiler -bizim için cinsel organlar utanç vericidir, fakat dini hürmet uyandırmazlar.
Sayfa 61Kitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.