Ne için yaşayacağız? Eğer hiçbir amaç yoksa, eğer yaşam, sırf yaşamış olalım diye bize verilmiş bir şeyse yaşamanın gereği yoktur. Ve eğer öyleyse o zaman Schopenhauer'ler, Hartmann'lar, budistler son derece haklılar. Ama eğer yaşamanın bir amacı varsa, o zaman amaca ulaşıldığında yaşamın sona ermesi gerektiği de ortadadır.
Sayfa 37Kitabı okudu
·
907 görüntüleme
“Şu hususa dikkatinizi çekerim: Eğer insanlığın amacı iyilik, güzellik, sevgi gibi şeylerse, insanlığın amacı peygamberlerin sözleriyle söylenen, bütün insanları sevgiyle bir araya getiren, mızraklarını eğip orak haline getiren şeylerse o zaman bu amaca ulaşmayı engelleyen nedir? Engel ihtiraslardır. İhtirasların en güçlüsü, en kötüsü ve en ısrarlısı olan cinsel, bedensel tutkudur ve dolayısıyla eğer ihtiraslar ve bu ihtirasların en güçlüsü olan bedensel tutku ortadan kalkacak olursa peygamberlerin sözleri yerine gelir, insanlar birleşirler, insanlığın amacı gerçekleşmiş olur, insanların yaşaması için bir neden kalmaz. İnsanlık yaşadıkça da önünde bir ideal bulunacaktır ve pek tabii ki bu ideal tavşanların ya da domuzlarınki gibi olabildiğince yavrulamak değil, maymunlar ya da Parisliler gibi cinsel tutkunun hazlarından ola bildiğince zarif bir şekilde yararlanmak değil, kendine hakim olarak ve saflıkla elde edilecek iyilik idealidir. İnsanlar her zaman bu ideale ulaşmayı istemişlerdir, halen de istiyorlar.”
Harika♡
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.