Bu kitapta önemli olan Oblomov değil,Oblomovluktur.
Zaman zaman gözleri sıkıntıya,yorgunluğa benzer bir şeyle bulanıyordu;ama yalnız çehresinin değil,bütün varlığının hâkim ve devamlı ifadesi olan rehaveti,ne yorgunluk,ne de sıkıntı bir an olsun bozabiliyordu.Gözlerinde,gülüşünde,başının,ellerinin her hareketinde rahat,açık,temiz bir ruhun ifadesi parlıyordu.
Sayfa 5Kitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.