“İnsanlık ağacının kırılmış dalları” nın hikayesini bir solukta okudum,insanlık ağacının kırık olmayan bir dalı kaldı mı diye düşünerek. Kitabın sonunda düşündüm ki, bunca acı varken huzursuzluk en normal olan his olmalı, huzur hissetmek, dünyaya kör ve sağır olmakla mümkün olurdu. Zülfü Livaneli, batılı olma çabasında bocalayan biz doğuluların buhranlarını, ötekileşmiş bir toplumun hikayesinin içine katarak, ( herhangi bir sebeple ötekileştirilmiş topluluklardan birinin..) çok güzel anlatmış..

HuzursuzlukZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 2017100,3bin okunma

·

30 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

adile a.