Gönderi

Arzulamaktan vazgeçmeyiz, hatta bu bizi yüceltse ve öldürse bile. Arzu! Bizi tasiyan ve carmiha geren odur. Bizi önceki gün kaybettigimiz ama günes doğduğunda yeniden bir fetih alani gibi gördügümüz muharebe alanina her gün yeniden taşır. Yarn ölecekken, un ufak olmaya mahkum imparatorluklar insa ettirir bize. Sanki bu imparatorlukların pek yakinda çökeceklerini biliyor olmamiz, Onları şimdi insa etme açlığımız için önem tasimazmis gibi, Sahip olamayacagimiz seyi istemenin imkânini bize esinler. Bizi sabahın köründe cesetlerle kaplı çayırların üzerine firlatir ve gerçekleşir gerçekleşmez yeniden dogan projelerimiz olur ölene dek.
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.