Bir ebeveynimizi diğerinden daha altta gördüğümüzde, varlığımızın kaynağına ters düşmüş oluruz ve kendi içimizde bilmeden bir uçurum oluştururuz. Bir yarımızın annemizden öteki yarımızın babamızdan geldiğini unuturuz. Kim'in kırgınlığı sadece kendine olan nefretini ve İçsel huzursuzluğunu arttırmıştı. Bu, kaçışın tek yolunun kendi farkındalığını arttırmak olduğu bir hapishaneydi.
Birçoğumuz ebeveynlerimizin bize yaptığı bir şeyin hayatımızı mahvettiği düşüncesine saplanıp kalmışızdır. Bu doğru ya da çarpıtılmış anılar yüzünden, ebeveynlerimizin yaptığı güzel şeylerin gölgede kalmasına sebep oluruz. Ebeveynler ebeveyn olma yolunda ilerlerken istemeden çocuklarına acı çektirirler. Bu kaçınılmazdır. Problem ebeveynlerimizin bize yaptıkları değil, bizim hala bu olanları nasıl algıladığımızdır.
Sayfa 129
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.