Çin insana almak isteyeceğinden fazlasını yüklüyor. Buradaki yabancılık önce büyülüyor, ardından yoruyor ve insan çok geçmeden kestane, sigorta kutusu, bebek arabası gibi şeyleri özlemeye başlıyor, yani burada olmayan her şeyi. "Affedersiniz" diyebilmek istiyor, "Hayır, hemen yanındaki," diyebilmek istiyor. Yol iz bilmek, sokak tabelalarını okumak, etrafında dönen konuşmaların bomboş olduğunu hemen anladığı için onları yok sayabilmek istiyor. Burada hiçbir şey yok sayılamıyor, her şey bir izlenim.