MECNUN VE DEVESİ
Mecnun Leyla'sına giderken devesini alır, doğru yola sürermiş. Sonra Leyla'sını düşünürken bir daldı mı kendini de devesini de unuturmuş. Deve de sürülmediği zaman, doğru geldiği köye, köşesine gider uyuyuverirmiş.
Mecnun kendine geldi mi bir bakar devesi yok, hemen anlar ki iki günlük yolu devesi geri dönmüştür. Mecnun da köye geri dönüp devesini köşesinden tekrar alır, tekrar yola koyulurmuş. Böyle aylarca yollara koyulmuş da her defasında Leyla'sına dalınca devesi yine dönmüş köşesine. Mecnun da en sonunda meseleyi çözüp devesini bırakıp yay gitmiş Leyla'sına.
'Devemin dileği geride, benim dileğim ilerde, onunla benim aramda ayrılık var.'
Devenin, yani nefsimizin dileği hep farklı olacak. Ancak yol belli, gidilecek, varılması gereken yer belli. Bırak deveye uymayı da, yayan da olsa talip ol yürüyeceğin yola. Deveye uyup da geri dönerek harcama bu ömrü."
Sayfa 163Kitabı okudu
·
86 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.