Bir kızın, penceresiz bir odada kendisini yutulmuş, yerin karanlik güçlerinin rahibesi ve hizmetkârı olduğunu sanan bir kızın, çok uzun zaman önce ve çok uzaklarda, geceleri nasıl sessizce, düşünceler içinde oturduğunu düşündü. Ve bir kadın vardı, kocasıyla çocukları uyuduktan sonra çiftlik evinin huzur dolu sessizliğinde düşünmek için, bir saat yalnız kalabilmek için oturan. Ve yanmış bir çocuğu buraya taşıyan; ölmekte olan, başka bir adamın dönüşünü bekleyen bir adamın başucunda oturan dul bir kadın vardı. Tüm kadınlar gibi, herhangi bir kadın gibi, kadınların yaptıklarını yaparak.
Sayfa 22Kitabı okudu
·
66 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.