Geçen flu tv'de bi video izlemiştim kötülük üzerine. Kötülük kolaydır düşünmen gerekmez, ama iyilik öyle değil, zordur, insan kendine iyiliği öğretmelidir, zaman alır diyordu. Ama dediğiniz gibi kime göre iyi, ne zamana göre iyi? Mutlak iyi var mı mesela? Yoksa eyleme mi düşünceye mi bakmalı bu ayrımı yaparken? Felsefe bununla dolu tabi benim ne haddime belki. Ama uzaktan iyi ve kötünün sınırları sanki ayrıymış gibi dursa da yakınlaştıkça beyni yanıyor insanın. Belki de yanmalı ama. İyi Aile Yoktur diye bi kitabı var Nihan Kaya'nın. Altında küçük puntolarla paradoksal bir şekilde bu düşünceyle hareket eden ailenin iyi aile olduğunu/ olmaya en yakın aile olduğunu/ yazmış. İnsan da böyledir belki, iyi insan yoktur. İyinin güvenli alanında cirit attığını düşünmektir belki de yanılgı. İyinin pembe duvarlarından siyahı yargılamak. İyinin kibridir belki kötü olan? Kötü olduğunun farkında olmak? O da tartışmalı. Sonu hep aynı yere varıyor benim kafamda bu tartışmaların. Belirsizlik. İnsan doğasına kural koymak insan doğasına aykırı bence. Okurken çok keyif aldığım bir yazıydı Erhan bey düşüncelerimi oradan oraya sürükledi, kaleminize sağlık. Kötülük üzerine yazılan her deneme, bir yenisine kapı açıyor sanki. Ben de yazı ne getirdiyse aklıma yazdım öyle. Deneme değil de deneyememe gibi oldu biraz :)
Çok teşekkürler, açıkçası benim de fazla deneyemediğim bir inceleme olmuştu. Kitabı okuduktan uzun bir süre sonra kafama estiği için yazdığım bir yazı.
İyilik kötülük çok su götürür, bize de boşa çıktığınızda kafa patlatmak kalır her temiz insan gibi:) Yapacak bir şey yok. Yalnız daha bugün twitter'da bir kadın bu Nihan Kaya'ya saydırıyordu. Ben de kimmiş diye bakmıştım, tesadüf oldu. Teşekkürler tekrar, İyilikle kalın, güç sizinle olsun :)
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Uzun bir yorum yazdım ve silindi. Harika.
Hatırladığım kadarıyla:
"Kolay tabii kendi dallarında konuşmak, yiyorsa seninle alakalı olmayan bir konuda kes ahkamını. Bak bizim televizyonlarda her akşam herkes her konuda en yoğun şekilde konuşabiliyor." Buna güldüm. :)
Kötülük empati yapmamaktır. Kötülük içgüdülerle hareket etmektir. Kötülük, diğer insanlar için 'diğeri` olduğunu hesaba katmamak, dolayısıyla ahmaklıktır. Her insan zaman zaman yanlışlar yapabilir ama kötü olmak çok başka. Tabi şimdi modern zamanların dandik yanılgıları içinde, kötülerin çocukluğuna inmek gerekciler, empati dediğimiz kavramı en çok onlara uyguluyor. Bence kötülüğün bir sebebe ihtiyacı yok. Çok iyi yetiştirilmiş bir ailenin çocuğu seri katil olabiliyor, tecavüzcü olabiliyor. Beyninde falan hasar yok. Kimya deneyi yapıyor, "merak ediyor". Güzel bir incelemeydi, teşekkürler.
Herkesin en az bir kez deneyimlediği 1000kitap ayrıcalıkları:) Geçmiş olsun. Sağolun yorumunuz için. Gerçekten de empati yoksunluğu tüm kötülüklerin anası gibi görünüyor. Yani karşısındaki canlıyı önemsemeyen birisi gerçekte iyi olabilir mi ki? Ama şu da var. Biz gerçekten yaptığımız bir şeyi -empati kurduğumuzu düşündüğümüz bir şeyi ya da- içimizden geldiği için mi, iyi olduğumuz için mi yapıyoruz? Yoksa eskiden beri DNA'mıza işlenmiş olması gerekenler bütünü, ya da aileden/toplumdan gelen bambaşka kaygılar mı mecbur bırakıyor bir şekilde böyle davranmaya? Hani "kimsenin olmadığı bir ormanda ağaç devrilir mi gerçekten"vari bir deyişle, kimsenin -kendi benliğimizin dahi- karışamayacağı bir düzlemde empati kurulabilir mi bir şeye? İnsan empati kuran hayvan mıdır yoksa buna mecbur mu bırakılmıştır bir takım çıkarlar uğruna toplumsal yaşama geçerken? Aslında empati kavramı günümüzdeki kadar abartılmasa (aslında kötülük üzerine bir deneme yazmak da yukarıda bahsettiğim kötülerle bir empati kurmak belki de:) her şey çok daha kolay olacak belki de. Ama zaten bu politik doğruculuk, sosyal adalet savaşçılığı , yeni gereçk vb. hepsi post modernizmin işleri. Hiç bir şey göründüğü gibi değil ve her şey çok basit. Her şey çok saçma ya da popüler (sevdiğim) deyişle göreceli. Umarım iyice karıştırabilmişimdir kafanızı:)
2 sonraki yanıtı göster
Sevgili Erhan, hem çok keyifli hem de kitabın özünde ne vermeye çalıştığını anahtar ifadelerle çok güzel anlattığın bir deneme incelemesi olmuş. Özellikle güncel tv konuşmacıları ve örnekler cuk diye oturmuş ve insanın yüzünde bir gülümseme yaratıyor. İnsanın özü itibariyle iyi mi kötü mü olduğu sorusu hala muamma olmaya devam etse de kötülük de iyilik de zamanla insanı ele geçirebilecek kavramlar gibi görünüyor. Dediğin gibi kazıklı Voyvoda, Osmanlılar’ tarafından esir alınıp Fatih Sultan Mehmet ile çocukluğunu bir esir olarak geçirmeseydi de kardeş ulusların çocukları olarak büyüselerdi farklı olur muydu acaba? Kim bilir… Bir Kızılderili şefinin dediği gibi önümüzdeki iyiliğin de kötülüğün de hangisinin iyi beslenmesine göre ilerliyor hayat sanırım. Emeğine ve kalemine sağlık🙏🏻☺️
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.