Hayır, hepsi o kadar değil! Tamam, bir hırsızı, kötü yola düşmüş kadını, aldatılmış bir budalayı anlat, ama insanı unutma. İnsanlık nerede burada? Yalnızca kendi bildiğiniz gibi yazıyorsunuz." Neredeyse öfkeyle konuşmaya başlamıştı Oblomov, "Düşünce için kalbin gerekli olmadığını mı düşünüyorsunuz? Hayır, düşünceyi kalp besler. Düşen bir insanı kaldırmak için elinizi uzatın ona ya da oturup başucunda acı acı ağlayın, ama alay etmeyin onunla. Sevin onu, onun da sizin gibi bir insan olduğunu unutmayın, kendiniz için ne yaparsanız onun için de aynı şeyi yapın... İşte o zaman okurum sizi, önünüzde saygıyla eğilirim...
Sayfa 67Kitabı okuyor
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.