Aman Ali Rıza bey, tadımız kaçmasın
"Bir babanın çocuklarına bırakacağı en kıymetli miras temiz bir isimdir." Sy 8
Bir haftadan beri 
Reşat Nuri Güntekin 'in kitaplarını okuyorum. 
Acımak kitabında Zehra adında ki Başmuallimin kendisine hep yanlış tanıldığı babası Mürşit efendinin hikayesini, 
Yeşil Gece kitabında Şahin hocanın bir kasabada yobazlarla verdiği mücadeleyi ve 
Yaprak Dökümü kitabında da bir babanın Yaprak dökümü gibi evlatlarının elinden nasıl bir bir kayıp düştüğüne şahit olduk.
Yaprak dökümü benim kaçırmadan bölümlerini izlediğim ender Türk dizilerinden birisiydi. Daha dizi kanalda yayınlanırken kitabını almıştım ancak sonu hakkında spoiler olmasın diye hep okumayı ertelemiştim ve dizi bitince araya başka kitaplar girdi bir şeyler oldu ve kitabı on yıllar sonra okumanın pişmanlığını yaşıyorum..
"Başkalarını her zaman dinlediği halde, kendi derdine dair bir tek kelime söylemiyordu." Sy 42
Kitabın ana karakteri Ali Rıza beyin nasıl yaratılışta bir insan olduğunu sanırım diziden bir çok kişi biliyordur. Bilmeyenler içinse eski görenek ve ahlak anlayışına bağlı kalan dediğim dedik inatçı bir aile babasıdır. Evlatlarını da bu şekilde büyütmek isterken açlık ve sefalet yüzünden evlatları babalarına başkaldırmıştır ve hepsini bedbin bir hayat beklemektedir.
Diziyi izlerken hep nasıl 140 sayfalık bir kitaptan yüzlerce bölümlük bir dizi çekmişler diyordum, kitabı okuduktan sonra Reşat Nuri Güntekin 'in hikaye yaratmada ki becerisi ve karakter tahlili yeteneği ile bu kadar etkileyici bir kitabı kaleme almış olmasına hayran kaldım. Öyle bir hikaye yaratmış ki yazar kitabı büyük bir Matruşka bebek gibi düşünün, dizi de o bebekten yüzlerce küçük parça çıkartmış, yazar konuyu vermiş dizi sadece biraz daha dallandırıp budaklandırmış hikayeyi ana konudan çıkmadan.
Ayrıca Deniz Çakır nasıl rolünü icap etmişse Ferhunde karakterini onun sesi ile okudum hep
"Onu yiyip bitiren hastalık, içinde idi." Sy 123
Bir babanın başına gelebilecek her ne varsa Ali Rıza bey'in başına geliyor. Ne kızlarından, ne oğlundan ne de karısından bir hayır geliyor kendisine, o çaresizliği yazar çok iyi betimliyor.
Sayfa 75'te şöyle bir cümle geliyor kızından;
"Üzülme baba, dedi. Pek darda kalırsan bana gelirsin; sana kendi evladım gibi bakarım."
Ağacın yapraklarından biri böylece kopup gitmiş oluyordu..
Kitap da hangi karaktere üzüleceğinizi şaşırıyorsunuz bir zaman sonra, bir sayfa da kızdığınız birisine öbür sayfa da gözyaşı döküyorsunuz.
140 sayfa da 4 sene süren diziyi yeni baştan izlemiş gibi oldum desem yeridir, ancak 2 puan kırdım çünkü dizide ki son daha iyiydi, onca yaşanılan şeyden sonra daha vurucu bir son bekliyordum bu konuda biraz hayal kırıklığı yarattı.
Son olarak kitap da anlatılan hikaye yenilir yutulur cinsten değil, hassas bir zamanınızda okumayın derim. Kitabı sürekli aralar vererek okudum çünkü hep şu soruyu sordum kendime;
"Ben olsam ne yapardım?"
İyi okumalar, kitapla kalın.
·
1 artı 1'leme
·3.660 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.