"Annem ve kız kardeşim hep Beşiktaş'ta Akaretler 76 numaralı evde oturmaktadırlar, " diye anlatır Mustafa Kemal. "Kendim için başka bir ev
aradım. Çocukluğumdan beri ters huylarım vardır: Annemle, kardeşimle ve
dostlarımla birlikte oturmaktan hoşlanmam. Çocukluktan çıktığımda, yalnız kalmayı tercih ediyordum ve böyle yaşamaktan da vazgeçmedim. Bir başka tuhaf huyum daha vardır: annem, kız kardeşim (babamı erken kaybettim) veya yakın akrabalarımın, kendi kafalarına veya görüşlerine göre bana şunu veya bunu tavsiye etmelerine tahammül edemem. Birlikte yaşayanlar, sağdan soldan gelen, aslında çıkar gütmeyen ve çok samimi olan gözlemlerinden kaçamayacaklarını pekala bilirler. O zaman bir ikilem karşısında kalınır: ya itaat edilir veya bütün bu uyarı ve nasihatler dikkate alınmaz. Anlayışıma göre her ikisi de kötüdür. Nasıl itaat etmeli? Benden 20-25 yaş büyük olan annemin gözlemlerine teslim olmam, geçmişe dönmek değil midir? İtaatsizlik etmek, benim gözümde, erdemi, samimiyeti ve bir değerli kadının bütün vasıflarını canlandıran annemin kalbini kırmak olacaktır."
Sayfa 36Kitabı okudu
·
328 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.