İnsanoğlu dünyaya niçin gelir?
Herhalde bir bahçe kurmaya gelir.
Bu düşünceyle gülümsüyorum.
Dünya dediğimiz de bir gurbet değil mi? (s. 70)
Aslında hepimiz dünyada yaptıklarımızla bağ bahçe işleriyle uğraşmış olmuyor muyuz? Kimimizinki serpilip boy veriyor kimimizinki artık bitmiyor. Gurbette yansımasını görüyoruz gerçi ama aslını sılaya varınca göreceğiz.
Kitap, Anadolu'nun bir kasabasındaki insanların yaşamına konuk ediyor bizi. Buram buram hasret, samimiyet, vefa... akıyor satırlardan. Öyle ki köy kasaba havasını içine çekmemiş ben özlemle yâd ediyorum o havayı, tadan nasıl yâd ediyordur kimbilir. Sıkı sıkıya bağlananlara, göç edenlere, gelip görüp gidenlere, tutunmaya çalışanlara ev sahipliği yapıyor kitap. Ağaç olup tutunmak, kök salmak gibi bir şey bu. Aslında istenen su vermek o öze. Her nerede olursak olalım sıkı sıkıya bağlanmak.
Unutmayalım demiyorum zîra hatırlayalım gibi güzel kelâm varken.
Mustafa Kutlu'nun kitaplarında en sevdiğim nokta başlıkların mânidar oluşu. Kitabı bitirdikten sonra kendime dediğim şey, bu zamana kadar illâ beyhude ömür geçirmişimdir ammâ bundan sonra beyhude ömrüm geçmesin inşaAllah.
Vesselâm.
53 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.