Edeb ve Hikmet Şairi.. Urfalı Yûsuf Nâbî..
Sultan Dördüncü Mehmed zamanında Hacc'a
giden surre alayında geçer hadise. Nâbî merhûmun içinde bulunduğu kafileye -bugünkü tabirle- sponsorluk eden ağa Medine-i Münevvere'ye yaklaşıldığı bir sırada insanlık icabı hafif uykuya dalınca Efendimiz'in bu kadar yakınında uykuyu edebe mugayir gören hikmet şairimiz irticalen yüksek sesle beş beyt terennüm eder:
"Sakın terk-i edebden, kûyi mahbûb-i Huda'dır bu!
Nazargâhi ilâhîdir, makâm-ı Mustafa'dır bu."
[Edebi terk etmekten sakın! Zîrâ burası Allahü
teâlânın sevgilisinin bulunduğu yerdir. Bu yer, Hak teâlânın nazar ettiği yer, Resûl-i Ekrem'in makâmıdır.]
Sayfa 23
·
133 görüntüleme
2.beyt..
"Habib-i Kibriyanın hâb-gâhıdır faziletde,
Tefevvuk-kerde-i Arşı Cenâb-ı Kibriyadır bu."
[Burası Cenâb-ı Hakk'ın sevgilisinin istirahat ettikleri yerdir. Fazîlet yönünden ise Arş-ı Âla'nın üstündedir.]
3.beyt..
"Bu hâkin pertevinden oldu deycûr-i adem zâil,
Â'mâdan açdı mevcûdât çeşmin; tûtiyâdır bu."
[Bu mübârek yerin mukaddes toprağının parlaklığından yokluk karanlıkları sona erdi. Yaratılmışlar,
iki gözünü körlükten açtı.]
4.beyt..
"Felekde mâh-ı nev Bâb'üs-Selâm'ın sîne-çâkidir,
Bunun kandîli cevzâ matla-ı nûr-i ziyâdır bu."
[Gökyüzündeki yeni ay, O'nun kapısının yüreği yaralı âşığıdır. Gökyüzündeki oğlak yıldızı bile O'nun nûrundan doğmaktadır.]
5. son beyt..
"Mürâât-ı edeb şartıyla gir Nâbî bu dergâha,
Matâf-ı kudsiyândır bûse-gâh-ı enbiyâdır bu."
[Ey Nâbî! Bu dergâha edebin şartlarına riâyet ederek gir. Zîrâ burası, büyük meleklerin etrâfında
pervâne olduğu yer olup bu kapının eşiğini, peygamberler bile edeb ve hürmet dairesinde eğilip öperler.]
Son beyte gelince üstad, baştan beri yapılan sert ihtarların muhatabı olarak kendisini göstermekte,
böylelikle muazzam bir tevazu örneği sergilemektedir.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.