...
İnanç denizi
Kabarıktı bir zamanlar ve sarmalardı dünyanın
Parlak, fırfırlı bir kuşağın kıvrımları gibi duran sahillerini.
Ama şimdi duyduğum sadece
Hüznüdür onun, uzun, gittikçe kesilen gümbürtüsü,
Çekiliyor ve geriye kalan sadece nefesi
Gece rüzgârının, uçsuz bucaksız kasvetli kıyıları
Ve çıplak çakılları boyunca dünyanın.
--MATTHEW ARNOLD, ‘DOVER BEACH” (1867)--
Sayfa 53 - Ayrıntı
·
387 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.