“Ne zaman insan karanlık bir yerde sayıklamaya itilmiş, insan ilişkileri karışık, karıştırıcı, bozucu niteliklere bürünmüş, insanın bir başka insana söyleyecegi söz anlamını kaybetmiş, insan davranışları yapaylık, içtensizlik yüklü hale gelmişse, insanlar şiir okumak, şiirle ugraşmak, şiirden öğrenmek gereğini duymuşlardır.”(sf 22-23) tam da bu işte.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.