Yazar değilim, sadece tahminlerime ve oluduklarıma istinaden söylüyorum: Bana göre öykü yazmak gerçekten zor olmalı. Sayfalar dolusu sözcüğü üç beş sayfaya sıkıştırarak anlatmak inanılmaz zor olsa gerek. Bu yüzden ben öykülere, düz yazının şiiri diyorum.
Abdurrahman Seyhan ın kitabını 1000k da alıntı ve incelemelere istinaden satın aldım ve okudum. İşin gerçeği beklentilerimin üstünde bir kitap oldu. 9 hikayeden oluşan kitabı okurken, yeri geliyor zaman ve mekan kavramı kalkıyor, yeri geliyor anılara dalıyorsun, yeri geliyor hayaller kuruyorsun. Hikayeler farklı olsada sevgi her yerde ve oda ufuk çizgisinde.
Benim favori öykülerim aydınlık ve ay ışığında oldu.
59 sayfada 600 sayfa anlattığı için ayrıca tebrik ederim. Tekrar okunacaklar listesinde.