"Yorgunuz. Yalnızız. Korkuyoruz. Hayallerimizden asıldık. Öyle yorgunuz ki, sorsanız nefes alıyoruz elbet ama bugün mezarımızı kazmaya hazırız yarın ölmek için. Öyle yalnızız ki konuşmayı, kendi dilimizi unuttuk, düşünceler yetiyor sadece yeterince kalabalık olmaya, bizim yalnızlığımız bile çok kalabalık aslında. Ve öylesine bir korku dolaşıyor ki damarlarımızda... En çok kendimizden korkuyoruz biz. Diğerlerine verdiğimiz veya verebileceğimiz zararlardan, işlediğimiz yada işleyeceğimiz günahlardan."
Sayfa 389 - Epilson YayıneviKitabı okudu
·
54 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.