Kimi yazarlar vardır, bağımlılık yaparlar.
Bir kitabını okuduktan sonra diğer kitaplarını okumadan edemezsin.
Şükrü Erbaş da öyle oldu benim için, geç başladım ama birbiri ardına geldi eserleri.
Kuş Uçar Kanat Ağlar
Yazarın düzyazı ve şiirlerinden oluşan bir kitabı. Düzyazılar ağırlıkta ama onlar da şiirsel bir üslupla kaleme alınmış. Akıp gidiyor satırlar okurken. Beraberinde sizi de sularında götürüyor.
Behçet Necatigil karşılıyor sizi esere başlarken: "Şimdilik edebiyat kitaplarımızda böyle bir tür yok, ama ilerde "şiir-hikâye" diye, şiirle hikâye arasında ortak bir türe de yer verileceğini umuyorum."
Sevgi
Yalnızlık
Yorgunluk
Yaşlanma
Kadın
Boşluk
Anne-baba
Günümüz dünyasına eleştiri...
Ne ararsanız sığdırmış yazar bu kısacık kitabına. Kendi kısa, anlamı derin bir eser.
"Şükür cehalet bitti! Kimse okumuyor, herkes yazıyor. Kimse öğrenmiyor, herkes biliyor." (s. 60)
Öyle değil mi sahiden?
Okurdan çok yazar var.
Her konuda insanlar uzmanından daha bilgili... Bilmediğimiz yolu soranlara tarif etmeye kalkıyoruz...
Cem Yılmaz'ın dediği gibi: Bilmiyorum demeyi bilmeyen bir ülkeyiz. Bunu trafikte, sokakta hatta bu uygulamada görmek bile mümkün.
"İlk acı değilsin, dedim.
Son acı da olmayacağım, dedi." (s. 18)
Çok sevdiğim bir cümle var: Bu da geçer. Ne acılar ilk acı ve kalıcı ne de mutluluklar ilk mutluluk ve kalıcı... Hepsi geçiyor. Ama iz bırakıp geçiyor ama ardından gülümsetip geçiyor ama bir şekilde geçiyor. Bizi biz yapan biraz da aştığımız acılar. Onlardan çıkardığımız dersler.
"Ölüler, yaşayanlarda yaşar, bunu hiç unutma." (s. 13)
Bazı satırlar okunup geçilmiyor, üstümüzden geçiyor bildiğiniz. Bu satırlar da öyle oldu. Ölenle ölünmüyor ama ölenle yaşamak da hayli zor... Kalpte o acıyı taşımak... Her yürek kaldırmıyor "er yürek" gerek bazı acılara dayanmaya.
İnceleme yazarken kaptırıp gidiyorum ve bazen uzun olduğuna dair eleştiriler alıyorum. Konuşurken değil de yazarken biraz gevezeyim sanırım, kendimle muhabbetin dozunu kaçırıyorum. Bu nedenle çok da uzatmak istemiyorum. Güzel, anlamlı, akıcı, yaralayıcı bir eser.
Gülten Akın'ın dizeleri ile son buluyor:
"Ayrılık sularda nilüfer
Görürsün tutamazsın." (s. 89)
Yeni kitaplarda buluşmak ümidiyle...
Hocam ben de bütün seriyi aldım ama henüz bitiremedim. Daha doğrusu bitsin de istemiyorum. Arada şiir kitabı okumak dinlendiriyor. Bugün ben de bunu okumayı düşünüyordum.
Keşke bu kadar geç kalmasaydım okumaya , dediğim ilk ve şimdilik tek yazar kendileri. İnsanın Acısını İnsan Alır ile tanıştım ve yazıları beni aldı , götürdü ama geri getirmedi. Kaldım bir yerlerde