Babamın, benim için artık bir nesne oluverdiği ana dek, yanında kalmıştım; var olma halinden hiçliğe geçişi, ağır ağır sindirmiştim içime. Oysa, sarılıp öptükten aşağı yukarı hemen sonra yanından ayrıldığım için, morgun soğuğunda yapayalnız yatan, hala, annemmiş gibi geliyordu bana.
Sayfa 116Kitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.