Bir de, bütün bu olayları, bu acıları, gelecek kuşakların belki de hatırlamayacağını düşünüyorsun. Bütün bu acıları, sıkıntıları onlar için çektiğini çok iyi biliyorsun oysa.
Ve birden, kendi açından bakınca, bir kişi olduğunu, yani biricikliğini, içine girdiğin çatışmanın bir kişinin çatışması olduğunu, ölürsen bir kişinin ölümüyle öleceğini ve bunun, o büyük kavganın içinde ne kadar önemsiz kalacağını düşünüyorsun bir an.
İşte Vietnam. Milyonlarca insan ölmüş. Her biri, bir yığın acı, bir yığın sıkıntı çekmiş ve ölmüş. Ölen bir yığın devrimci. Ama her ölen, bir kişilik ölümünü ölmüş.
Ve gelecek kuşaklar, "Beş yüz kişi falan öldü." diye bilecekler ve geçip gideceksin o beş yüz kişinin içinde.
Çektiğin acıların gelecek kuşaklarca da bilinmesini istiyorsun ister istemez.
Sayfa 69Kitabı okudu
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.