Öğrenci Kız’dı. Genel olarak yazarın dilini çok kasvetli ve farklı buluyorum. Bu kitabıyla da bu düşüncem desteklenmiş oldu. Yazar intihar etmeden önce son olarak bu kitabı bırakmış. Bu bilginin vermiş olduğu karamsarlık da eklenince aslında kitap bir hayli iç karartıcı oldu benim için.
Karakterimiz Oba Yozo kendisiyle problemli bir tip. Karakterini insanlara gösteremiyor ve sürekli perdenin arkasına saklanıyor. Çok fazla içsel konuşma okuduğunuz için karakterin bu durumdan rahatsız olduğunu çok açık bir şekilde görüyorsunuz. İnsanları güldürmeye programlanmış ve başka bir iletişim kuramayan Oba Yozo, gerçek karakterini gizlemesini sağlayan bu şeye bir de isim takmış. “Soytarı” isimli eğlenceli, şakalar yapan, insanları güldüren bu maske, aslında karakterin gerçek kimliğini gizlediği bir kurtarıcı. Toplum içinde kendini bu şekilde var eden ve başka iletişim yolu bilmeyen Oba Yozo, kendi içinde çatışmalar yaşıyor. Yorucu, rahatsız edici ve sahte hayatı, karakteri buhrana sürüklüyor. Kitaptaki şu alıntılar o iç çatışmalardan birkaçı:
“Düşündükçe daha da anlayamaz hâle geliyorum ve kendimi, yalnızca benim tamamen farklı olduğum şeklindeki korkunç, rahatsız edici düşüncenin saldırısına uğramış buluyorum. İnsanlarla genelde konuşamam bile. Neyi nasıl söylemem gerektiğini de hiç bilmiyorum.”
“Görünürde her zaman gülümsüyor olsam da içeride çaresiz bir mücadeleyle debeleniyordum, bir ipte yürüyordum, ter içindeydim, onları eğlendirdikçe felaket ihtimali her an yaklaşıyordu.”
Aslında hepimiz zaman zaman Yozo gibi hissediyoruz veya hayatımızda bir kere de olsa hissetmişizdir. İnsan olarak kendimizi çok üstün yerlere koyduğumuz için mükemmeli arıyoruz. Ne kadar farklı kişilikler olsak da kimyamız bir. Hisler, duygular, düşünceler hepsi bizim için. Kainatta tek olduğumuzu ve sadece kendimizin “böyle” olduğunu düşünürüz çoğu zaman. Bu kitap bana dile getirilmeyen ama eminim her insanın deneyimlediği iç hesaplaşmaları gösterdi. İnsan hislerinde, davranışlarında ve daha birçok şeyde tek olmak istemez. Teklik tekin gelmez ve sürü psikolojisiyle kendi gibi hisseden birileriyle karşılaşınca güvende hisseder. Kendi yaşadıklarını bir başkasının da yaşamış olduğunu bilmek rahatlatır ve bu da hayatı yaşanılır kılar. İnsanlığını yitirmekten ziyade tam da insanın kendisini okuduğumuz bu satırlar beni çok etkiledi. Tavsiye ediyorum…
