"Herkese kendini sevdirmenin, herkes tarafından hürmet görmenin yalnız güzellikle olmayıp, çalışmakla, kazanmakla, öğrenmekle, ilim bilmekle de olacağını göstermek istiyorum." Küçük yaştan beri ilim öğrenme heveslisi, güzelliğini yüzünden değil, duygu ve düşüncelerinde alan, bununla birlikte yoksul bir ailenin kızı olan

Refet'in -âdeta tırnaklarıyla kazıyarak Muallime olma yolunda ki takdire şayan, duygu yüklü başarı hikayesini ibretle ve gururla okudum. Severek okuduğum bir yazar olan ilk kadın romancımız

Fatma Aliye Hanım,

Ahmed Cevdet Paşa'nın kızıdır mamafih Osmanlı terbiyesiyle yetişmiş ilim & irfan sahibi aynı zamanda feylosof, oldukça akıllı bir kadın kendisi. Hayatın gerçekliğini bizlere bire bir tasvir ettiği bu roman, bu kadar imkânın içinde yakındığımız şeylerin ve tembelliğimizin neticesi de ürettiğimiz bahanelerin, aslında gayretsizliğimizin, nasıl acınası bir hâl içerisinde olduğumuzu bizlere "Sefalet Aynasında" kendimizi görmemizi sağlıyor. Türk Edebiyatını bu yüzden seviyorum: bizden insanlar bizi bize çok güzel anlatıyor. Bu kitapta olduğu gibi. Refet içimizden biri hattâ şuan birçok

Refet'lerde var tabiki hayat şartları o zamanki kadar kötü olmasada.

Refet'in babasının ölümünden sonra annesiyle yaşadığı sıkıntılar, binbir zorluklara karşın verdikleri mücadeleler;

Refet'in henüz bir çocukken onun bu çektiği çileler, vaktinden önce olgunlaşmasını ve hayatta kalmanın, kendi ayakları üzerinde durmanın ne demek olduğunu acı bir şekilde öğretiyor, hayat ona maalesef. Her gün, ertesi gün ne yiyeceğini, ne giyeceğini, nasıl ısınıcaklarını düşünmek zorunda kalmak bazen yiyeceği ısınmaya bazen de ısınmayı yiyeceğe tercih etmenin nasıl bir şey olduğu herhalde ancak yaşamakla anlaşılır. Herkesin okumasını salık vermekle birlikte; özellikle Öğretmen arkadaşların okuduğunda daha çok empati ve kıyas yapabileceğini düşünürekten özellikle okumalarını tavsiye ederim. "Vazifelerimizi güzel yaparsak, vatanın evlatlarını iyi eğitirsek kazandığımız para helal olacağından bizi de Cenabıhak rahatça yaşatır."