017/1️⃣0️⃣0️⃣ “İki taraf için de zaman uygun olmadıkça AŞK imkansızdır.” diye bir alıntı hatırlıyorum.
Şimdi bu ikisini sentezleyecek olursam, çünkü ikisi de -zıd gibi görünmesine rağmen- doğru gözüküyorlar:
AŞK gerçekten aşk ise, zaman, şartlar vs. uygun değilse bile, aşık kişi aşk duyduğu şeyden kalbinde ve kafasında vazgeçmez; onunla iç içe yaşayamasa bile... Dışında ona kavuşamama ihtimaline rağmen... Kendini de aşk duyduğu şeyi/kişiyi de özgür/serbest/rahat bırakarak...
Aşkıyla arasına ayrılık girer, ondan ayrı düşer ama o -başka birini/bir şeyi seçmeden- varlığını ona saklar, kendini o aşkla uyumlu tutarak; kendi bağımsız yaşamından da kopmadan bir yaşam sürer kendi özelinde, dünyasında, içinde! Özenle! İçinde aşkına özel bir yer ayırır ve orayı aşkının mekânı haline getirir. 🤔 Diye düşündüm.
.