İdeal insan kendini kusursuz bilen insan değil, kusurlarıyla birlikte kendini kabul edebilen insandır. Hümanizm insanın hatasız, kusursuz, iyi olduğunu, hiçbir kötünün insana ait olmadığını savundu. İnsandaki kötücül duyguları yok saydı. Kişinin aklına kötü bir düşünce geldiği zaman kendine yakıştıramadığı için "bu düşünce bana ait değil" diyerek ruh sağlığını bozdu. Bir bakıma kendini Tanrı yerine koydu, kendini kutsallaştırdı. Modern yaşamda bu tarz bir tanımlama insanın mutluluğuna zarar verdi.
Sayfa 68 - Timaş Y.Kitabı okudu
··
146 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.