Kitap 1860'ta yayımlanmış. Batı edebiyatı, düşünüşü ve dinsel söylemleri çerçevesinde, düşünce ve tartışma özgürlüğünü tek konsepte ele almış. Yer yer

Bilgenin Sarsılmazlığı Üzerine - İnziva Üzerine andırıyordu. Zaten kitap içerisinde de

Marcus Aurelius 'tan da bahsediyor. Ayrıca

Platon (Eflatun) ve Sokratik diyalektik gibi düşünce biçimlerine de girmesi hoştu. Sonradan biyografisine baktığımda farkettim, Mill 12 yaşına geldiğinde Antik metinleri ve klasikleri bitirmiş. Ama tüm bunlar yaraşır olmasına karşın daha önce söylenmişti. Üstte verilen eserlerde daha önce zikredilmişlerdi. Seneca Bilge' yi, Platon Erdem'i farklı isimler ve konseptlerde tanımlamıştı. Stuart'a kalan ve onun yaptığı: ifade özgürlüğünün, iyi veya kötü hakikatin bir biçimini temsil ettiğini ve ifadenin kısıtlanmasının bizi bunlardan mahrum edeceğini belirtmekti. 20.yy'a dair okumalar yapan veya ahlak felsefesi konusunda çalışanların değinmesi gereken bir eser olduğunu düşünüyorum.