Canım İstanbul-1963
Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.
İçimde tüten bir şey; hava, renk, edâ, iklim;
O benim, zaman mekân aşıp geçmiş sevgilim
Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur
Denizle toprak, yalnız onda ermiş visâle
Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misâle
Sayfa 166
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.