Gönderi

"Şimdi Roma'da cadde üzerindeki bir sokak kafesinden, zift kadar koyu espresso kahvemi yudumlayarak yazıyorum bu mektubu sana; ama nasıl desem, sanki ben ben değil de farklı biriymişim gibi tuhaf bir duygu içindeyim aynı zamanda. Açıklamakta yetersiz kalıyorum değil mi? Hani sen deliksiz uyurken birisi çıkıp gelmiş, seni önce parçalara ayırmış, sonra da hızlı bir şekilde parçaları birleştirmiş gibi bir duygu desem anlaşılır olur mu? Anlıyor musun beni? Ne kadar bakarsam bakayım ben kesinlikle kendimim ama her zaman olduğum halimden farklı duyumsuyorum kendimi..."
Sayfa 82 - Doğan KitapKitabı okudu
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.