Kendimi onun varlığında toparlıyordum. Yanımda duran o varlık, azgın suların en derin yatağı gibiydi; kendimi kıyılardan kopup gelerek alnına vuran yel altında gözlerini yumup üzeri açık bir mezarlıkta varlığını tüm ağırlığıyla birine teslim eden bir insan gibi duyumsuyordum. Bu yalnızlıklar içinde, denize doğru gittiğini sezdiğim bir yolda ilerliyormuş duygusuyla kendimi ona teslim ediyordum.
.
Sayfa 77 - Yapı Kredi Yayınları-Kitabı okudu
·
135 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.