Gönderi

Bir Köpeğin Ölümü
Ay batarken denizin aldığı renkte, açık mavi gözleri vardı. Onun varlığını bir gölge, kendi gölgem gibi hissederdim. Zihnimin bir yankısıydı o. Yalnız onun varlığıdır ki huzur ve hikmete erişmenin ilk şartı olan insanları hor görme hissini bulmama yardım ediyordu. Bana benzediğini, vicdanımın, gizli hayatımın bir suretinden başka bir şey olmadığını hissederdim. Onun benim portrem, bendeki en derin, en mahrem, en hususî tarafların bir remzi olduğunu hissederdim.
Sayfa 45 - Baskı: Temmuz 1959 - Varlık Yayınları
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.