Ana karakterimizin yaşadığı tüm olaylar aslında yazarın yaşadığı şeyler. Buna hissettiği duygularda dahil. Zaten karakterin hislerini okurken ne kadar uç noktada olsalarda inandırıcı olmasının sebebi bence bu. Adam resmen kendini yazmış. Kitapta övülecek ve sevilecek bir sürü şey var. Hiç sıkmadan ilerliyor. Bu kadar kasvetli bi insanı okurken bunaltmamayı bir şekilde başarmış Dazai. Karakterden bahsedecek olursam okurken onun için çok üzüldüğümü söyleyebilirim :< Yaşadığı o yoğun duygulardan kurtulmak için çabaladıkça daha da dibe batışını görmek, toplumdan çok korkması ve bu korkusuyla insanları gülüp eğlendirerek baş etmeye çalışması çok etkileyiciydi. Neler hissettiğini okurken insanın tüyleri diken diken oluyor. Bir an onun yerine geçip aynı acıyı, sıkıntıyı yaşıyorsunuz. Sevmediğim yanı ise bu insanı bu hale getiren etkenin ne olduğu verilmiyor. Babası üzerinden gidiliyor biraz ama babası tam bir etken değil bence. Keşke bu kısım bu kadar üstü kapalı olmasaymış ve daha rahat empati yapabilseymişiz. Ama ona rağmen çok çok güzeldi. 128 sayfalık, bir oturuşta bitirmelik mükemmel bir eser

İnsanlığımı YitirirkenOsamu Dazai · İthaki Yayınları · 202335,3bin okunma

·

9 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kev