Kitap okumak insana ne kazandırır sorusuyla başlar. İnsanın doğduğunda bir bütün olduğunu ama yaşam sürecinde o bütünün içinden 'ben' i çıkartır ve o bütünde bir yarık açılmasına neden olur. Artık yapacağı o 'ben' i terbiye ederek o bütündeki yarığı kapatmaya çalısmak... Eğer 'ben' kapatmak için yöneldiği şeyleri kendine çekip iyice dağılmaya neden olmazsa... Devamında insanın ne olduğu üzerinde bir tartışma gerceklestirir. İnsan tabiaten toplayıcıdır. Aynı zamanda dağıtır. Ve bugun insan dağılmıştır. Hem maddi-fiziki hem ruhi-manevi. Bu dağılan insan nasıl toplanacaktır. Toplayıcı melekeleri akıl, gönül, vicdanın hicbir hayrı dokunmuyor. Ve tabiatımızdan bunlar çekildiğinde dağılma hatta saçılma kaçınılmazdır diyor.
Arthur Schopenhauer okuma konusunda farklı bir yorumla karşımıza çıkar. "Okumak onları ahmaklaştırır. Çünkü her boş vakitte okumak ve sürekli olarak okumak zihni, mütemadiyen elle çalışmaktan daha felç edici bir etkiye sahiptir." Nasıl ki bir kimse sürekli yiyerek midesini bozar ve bütün bedenine zarar verirse zihin de düsünce malzemesiyle lüzumundan fazla beslenerek boğulabilir. Ne kadar fazla okunursa okuduklarından kalan izler de o kadar az olacaktır. Eğer okuduklarımızın bizde kök salmasını istiyorsak okuduklarımız üzerinde durup düsünmemiz gerek.
Okumak kadar yazmanın da önemi üzerine durur. İki tür yazar vardır der: konu için yazanlar be yazmak için yazanlar. Bir baska ayrım ise su şekildedir: düsünmeden yazanlar, yazarken düsünenler ve düsündükleri için yazanlar. Sonuncusunu nadir oldugunu vurgulamıs ve diğerlerini eleştirmiştir. Yazmak isteyenler icin bir rehber oldugu gibi okur içinde nelere dikkat edilmesini gösteren bir eser olmuş.
İyi okumalar.
·
144 görüntüleme
Bir köşe yazısında okumuştum, yazdıklarınızı okuyunca onun söylediği geldi aklıma ; 500 kitap okumaktansa 100 kitabı 5 kere okumak daha faydalıdır derdi. yorumunuz bu kitabı sepete eklememe sebep oldu;)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.