II
yıkık köprülerde kalan sesim
şimdi serin rüzgârlarda bir parça bezdir
hangi yana dönsem
her parçam kimin
sor şimdi:
kül kimde, derin kimdedir
anlamak için yetmiyor yeni hâfıza
hangi söz yeni, umar kimde
dedim:
nasılsa kıymet değilim bir yüzde
hâtır değilim
adı kardeşlerine redif koşulan
bir çocuğum yalnız
ben o duvarlarda
sararmış bir fotoğrafım
üstümü örtün
yedi rüyâ görsem de kendimi görmesem atık
âh! onca kötülükten iyiliğe geldim:
sonunda bezdim
tanrım öldür.