Bence insanın adı onunla en az ilgili
olan yanıdır. Doğar doğmaz, o bilmeden başkaları veriyor.
Ama yapışıp kalıyor ona. Onsuz olamıyor. (Sustu. Bir sigara
yaktı.) Bakın, şimdi adımdan daha önemli bir şey
biliyorsunuz: Sigara içtiğimi. İşte bir başkası: Bütün
bu "siz"ler, "iz"ler, "uz"lardan sıkılırım ben. Yapmacık,
fazlalık gibi gelirler bana. İkinci konuşmamda 'sen'
diyemeyeceğim biriyle bir daha konuşmam. Ne dersin(iz)?