Hep aynı şey... Kâh bir umut kıvılcımı parlıyor kah bir keder deryası kabarıyordu; hep ağrı, hep ağrı, hep keder ve hep aynı şey.. Yalnız kalmaktan içi sıkılıyordu.
Birisini çağırmak istedi. Ama başkalarının yanında daha kötü olduğunu önceki deneyimlerinden biliyordu. "Bari gene morfin verseler de kendimden geçsem. Doktora söyleyeyim, bulsun bir şey. Dayanılmaz, buna... dayanılmaz!"
Sayfa 66 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.