Hani bazen vapura binersin. Dalar gidersin. Vapurun kıyıya yanaştığını fark etmezsin. Ancak anons geldiginde ayılıp kalkarsin yerinden, koşa koşa vapurdan inersin. Hayat da böyle bir şeydir sürüklenirken. Bazen yolculuklar biter ama sen idrak edip vapurdan inemezsin. O kiyidan bu kiyiya gider durur vapur. Içinde sen de oradan oraya sürüklenirsin.
Dikkat dikkat, bu bir anonstur. Tüm yolcularimizin vapurdan inmesi ya da bir an evvel denize atlayip gözden yitmesi rica olunur.
Bütün bunları söylemek istiyorum Metin'e. Söyleyemiyorum. Onun yerine ben Metin'e bakıyorum, Metin bana bakıyor.
Bir cenaze merasimi saadetiyle gülümsüyoruz. Arabayı, yenilemeye karar verivoruz. Derken üst kattan oğlan geliyor. Komşunun çocuğu oyuncagini kirmis. Hep birlikte buna üzülüyoruz.
Sonra kuruyorum sofrayı. Metin'in sevdigi karniyariktan yapmiştim bugün. Hep beraber basina oturuyoruz.
Tabak tabak yiyoruz.
Tabak tabak yiyoruz.
Tabak tabak yiyoruz.
Sayfa 172Kitabı okudu
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.