Emeğin Ücreti
"...Patronlarına karşı ne sevgi, ne de şükran duyarlar, patronları da onlara bağlan şey bir iyilikseverlik değildir. Patronla onları insan olarak tanımaz, en az masrafla en fazla üretimi sağlayacak araçlar olarak tanır. Gittikçe kalabalıklaşan bu işçi kitleleri her zaman iş bulabilecekleri güvencesine bile sahip değillerdir. Onları bir araya toplayan endüstri, gerekseme duyduğu sürece yaşamalarına izin verir, ve onları defedebildiği an, en ufak bir üzüntü duymaksızın hepsini terkeder, ve işçiler bedenlerini ve güçlerini koparabildikleri fiyata sunmak zorunda kalırlar. İşleri ne kadar uzun, ne kadar acı, ne kadar tiksindirici olursa, ücretleri de o kadar azdır. Aralarında, günde on altı saat çalışıp didindikten sonra, ölmeme hakkını bile güç kazananlar vardı"
Sayfa 33Kitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.