Geç okuduğum için kendime çok kızdığım bir kitap oldu. Hikayenin daha en başından kitabın içine öyle bir girdim ki, kitabı bitirdiğimde 3-4 gün daha hikayede yaşamaya devam ettim sanki. Rabia’nın o yetenekli saf kız olması, Peregrini’nin efendi, sözünde duran, aşkı için her şeyi yapabilecek bir karakter olması, Vehbi Dede’nin ilmi.. Daha sayamadığım nice karakterler. Hepsiyle özdeşleştim. Uzun zamandır okuduğum en güzel kitaptı. Kesinlikle tavsiye ederim.