Ada günbegün çiçek açtı. Bahçem evimin duvarlarına tırmandı, kokusunu pencerelerimden içeri üfledi. Kepenkleri açık bırakıyordum artık. Canım ne isterse yapıyordum. Soracak olsaydınız, mutlu olduğumu söylerdim. Yine de hiç unutmadım.
Sayfa 104Kitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.