Doktor hastanın çektiği fiziksel acıların dayanılmaz olduğunu
söylüyordu ki bu doğruydu, ama ona asıl çektiren
manevi acılardı.
İvan İlyiç’i kıvrandıran manevi acının nedeni, o gece uyumakta
olan Gerasim’in elmacık kemikleri çıkık, kötülük nedir
bilmeyen, tertemiz yüzüne bakarken apansız aklına geliveren
bir düşünceydi: “Ya gerçekten de yaşamam gerektiği
gibi yaşamadıysam, bilinçli seçtiğim yaşamım yanlışsa?..”