Tramvay hareket ederken başımı pencerenin camına dayayıp dışarı bakıyorum. Dün uçaktan indiğimden beridir içimde kırık dökük bir seyler geziniyor. Bu şehri seyretmek, parçalanmış eski bir aynaya bakmaya benziyor. Prag bana kendisini değil, kendimi hatırlatıyor. Unutmak için didindiğim seyleri, vaktiyle buraya neden geldiğimi ,burada nasıl değiştiğimi, buraya gelen kadin ile buradan ayrılan kadin arkasındaki uçurumun derinliğini…
Hep kitapKitabı okudu
··
59 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.