Yüksek sesle konuşan, asık suratlı bir kalabalık içinde bir sessizliği onarmaya çalışmaktan sindi üstüme bu ezgin acemilik. Bir kirlenmeden korunmak için susarak yaşadığım her şeyin bir yenilgi olduğunu çok sonra öğrendim. Benim, kıyısında saygıyla beklediğim bir olanak başkasının çiğneyip attığı bir sıradanlıktı. Herkesin gövdesiyle var olduğu yerde yüreğini öne süren bir beyazdım siyahlar arasında kimsenin başkasının gözünün içine bakmadığı, herkesin çoğalmak için aynasını yanında taşıdığı yankısız bir zamanda, insanları sulara bakmaya çalışan meczup, bir beşinci mevsim simyacısıydım, yanlışını sevip yenilgisini kutsayan. Evlerin perdesini çektiği yerde camlarını açarak soluk almaya çalıştım, çürümüş insan kokuları arasında. Sevginin ölümden sabahın akşamdan farkı yoktu büyük çoğunluk için. Bir solgunluktan geliyorum evet aşkı bitmiş bir ilişkinin kamburu, lambaları sönen bir evden sızan yalnızlığım kıyılarındayım işte tüm kirlenmişliğim tüm arınmışlığımla.
·
71 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.