Farih'in torunu olan Yavuz Sultan Selim, dedesinin yolundan giderek ateşli silahlara bir dönüşüm daha geçirtmiştir. Osmanlı askerî tarihçiliğinin önde gelen isimlerinden Gabor Agoston'un çalışmalarıyla bu hususu ortaya çıkarmıştır. Agoston'un çalışmalarından önce yaylım ateşinin ilk defa XVI. yüzyılın sonlarına doğru Avrupa'da kullanıldığı düşünülüyordu. Fakat Agoston, yaylım ateşini ilk defa uygulayan kişinin Yavuz Sultan Selim, ilk defa uygulanan savaşın da Şah Ismail'e karşı verilen Çaldıran Meydan Muharebesi olduğunu ortaya koydu. Yayla yapılan ok atışının dakikada 20 civarı olabilmesine karşılık, tüfeklerin dakikada ortalama bir atış yapabilmesi, tüfeğin kullanışsız bir silah olarak kabul edilmesiyle sonuçlanıyordu. Yavuz Sultan Selim, Çaldıran Savaşı'nda tüfekli yeniçerileri arka arkaya 9 saf şeklinde teşkil ederek, yeni bir taktik düzen ortaya koydu. Daha önceki savaşlarda tüfek bir kez ateşlendikten sonra tekrar ateşlenemeden düşmanla çarpışma başladığı için tüfek ateşi muharebenin başında bir veya birkaç defa yapılıyor ve sonra kılıç vb. silahlarla göğüs göğüse muharebeye geçiliyordu. Yavuz Sultan Selim bu taktik anlayışı değiştirdi. Kurduğu yeni taktik düzene göre, ön saftaki askerler ateş ettikten sonra sırasıyla ikinci, üçüncü ve diğer saflar birkaç saniye ara ile ateş ediyordu. Böylelikle en arkadaki dokuzuncu saf ateş ettikten sonra en öndeki birinci saf da çoktan tüfeğini doldurmuş oluyordu. Şah İsmail, ön saftaki tüfeklilerin ateşi bittikten sonra her şeyin eski düzende devam edeceğini düşünüyordu ama öyle olmadı. Yavuz Sultan Selim, muharebe sahasına yeni bir taktik anlayış getirmişti ve bu daha sonra bütün dünyada kullanılacaktı. Türklerin, dünya harp tarihine katmış olduğu en önemli yeniliklerden biri budur.
Sayfa 53Kitabı yarım bıraktı
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.